Onze geschiedenis
Zo’n 40 jaar geleden was er weinig opvang en begeleiding voor vrouwen met een borstamputatie.
Vrouwen moesten het toen doen met wattenproppen in de beha, vastgenaaid met een flap. De eerste prothesen waren loodzwaar, rubberachtig van gevoel en konden zelfs lekken. Geleidelijk aan kwam er beterschap: er kwamen zachte voorlopige prothesen en lichtere, vleeskleurige modellen die beter aansloten bij het natuurlijke gewicht en uitzicht van een borst.
De nood aan informatie was groot. Daarom werden op verschillende plaatsen zelfhulpgroepen opgericht – plekken waar vrouwen en hun partners terechtkonden voor steun en duidelijkheid. Vooral in steden als Antwerpen, Gent, Brussel en Dendermonde ontstonden zulke initiatieven.
Vandaag word je bij de diagnose van borstkanker medisch goed opgevangen. De beste artsen, chirurgen en een degelijk zorgteam staan voor je klaar. Toch is de weg naar herstel vaak lang en zwaar – niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel en mentaal.
Op internet kan je veel informatie vinden, en dat is vaak een goed begin. Maar toch… een echt gesprek, van mens tot mens, dat doet zoveel meer. Iemand die luistert, iemand die écht begrijpt wat je doormaakt – dat geeft steun, herkenning en een gevoel van verbondenheid die je online niet vindt.
.
Klim-Op
Vanuit die behoefte is Klim-op ontstaan. Een plek waar mensen met borstkanker elkaar kunnen ontmoeten, hun verhaal kunnen delen en kracht vinden bij elkaar. Geen medische praat, geen moeten, gewoon samen zijn, praten als je daar zin in hebt, of gewoon even stil zijn. Niemand zou deze weg alleen moeten gaan.
“Klim-op” is de betekenis die wij aan onze vereniging willen geven … wij willen die “groene plant” blijven die met alle middelen en met de steun van familie, vrienden en omgeving van het leven wil blijven genieten, ook in de moeilijkste momenten.
In 1985 richtte Jo Van Meerbeeck, sociaal verpleegkundige, “KLIM-OP” op.
Mevr. Serras was de toenmalige voorzitster, inmiddels is zij op een mooie leeftijd overleden.
Chris Van Landeghem volgde haar lange jaren op om daarna de fakkel door te geven aan onze huidige voorzitster Nicole van Geel. Chris verloor jammergenoeg de strijd tegen kanker.
.
Klim-Op wordt Hedera
Enkele jaren na de oprichting startte er in Puurs een VZW Klimop kringloopwinkel. Her en der kregen we te horen of we ons ook al bezig hielden met oude meubelen. Daarom zocht het bestuur naar een andere naam… het werd “HEDERA” !
.
Ons bestuur door de jaren heen
Hedera is al van in het begin gedragen door sterke, warme mensen met een groot hart. Vrouwen die zelf wisten hoe het voelt om met borstkanker geconfronteerd te worden, en die iets wilden betekenen voor anderen. Die zich vrijwillig zijn blijven inzetten – soms zichtbaar op de voorgrond, soms stil achter de schermen – maar altijd met evenveel toewijding en zorg.
Door de jaren heen zijn er nieuwe gezichten bijgekomen, anderen hebben een stapje teruggezet, maar wat nooit veranderd is: de oprechte betrokkenheid en de overtuiging dat niemand er alleen voor hoeft te staan. We zijn dankbaar voor iedereen die ooit mee zijn schouders onder Hedera zette. Dankzij hen is het meer dan een organisatie – het is een warme plek geworden waar je gewoon jezelf mag zijn.
.
Waarom de naam “Hedera”?
Hedera is een groep van kruipende of klimmende, groenblijvende planten uit de klimopfamilie. Omdat de plant het hele jaar door zijn bladeren behoudt staat ze symbool voor het eeuwige leven en onsterfelijkheid.
Een symbool voor veerkracht en doorzettingsvermogen, zelfs in de moeilijkste tijden. Het benadrukt het blijven groeien en leven, ongeacht de moeilijkheden die je tegenkomt.
De legende vertelt
God en de duivel streden om de heerschappij. Zij hadden beiden hun afgezanten naar een eenzame plek gestuurd om te onderhandelen. Ze kwamen overeen dat God zou heersen als de bomen bladeren hadden en dat de duivel zou heersen als al de bomen hun blad hadden verloren. Nu was er een nieuwsgierig winterkoninkje en dat had, onder een dor blad verscholen, alles gehoord. Het vloog vlug naar het bos en vertelde het aan een Vlaamse gaai, die het op zijn beurt door het hele bos rond schreeuwde. Zo hoorden alle bomen van deze overeenkomst en zij besloten, dat sommige van hen hun blad zouden behouden. Dit deden de klimop, de buxus, de hulst, de zilverspar, de jeneverbes en de maretak.
Toen het herfst werd behielden deze hun blad en het hielp niet of de duivel al iedere dag kwam kijken en ’s nachts door het woud blies dat de bomen bogen. Dit deed de duivel zo’n verdriet, dat hij zich in het diepste der aarde terugtrok en nooit meer over de heerschappij der aarde twistte. (natuurweetjes.nl)